Gen Ojca vs Starania Matki

Ojciec mojego Dziecka zawsze wysoce cenił sobie ruch i aktywność fizyczną. Udany dzień mierzy miarą zrobionych kilometrów. Pieszo, rowerowo, rolkowo.

Siedzenie na ławce i delektowanie się słońcem, delektowanie się SIEDZENIEM to zło.

Toteż kiedy nasza Ala ledwo zakiełkowała w brzuchu jako mała fasola, a przed nami rozciągnęło się widmo odpoczynku, spokoju, statycznego relaksu, wOjciec poczuł się nieswojo.

Rozpoczął więc gorączkowe bombardowanie Googla sformułowaniami: 

CIĄŻA = RUCH!

ZBAWIENNY WPŁYW RUCHU NA ROZWÓJ NIENARODZONEGO DZIECKA!

W CIĄŻY KONIECZNIE MUSISZ SIĘ RUSZAĆ!

DAWAJ MI TU SZYBKO, ŻE MOŻEMY IŚĆ NA WIELOGODZINNY SPACERRR!!!!

Zbombardowany Googl nie miał innego wyjścia i napisał, że OK! BIERZ TĄ CIĘŻARNĄ I SIĘ ODCZEP!

wOjciec ochoczo wziął więc ciężarną za fraki i pooooszedł!

Chodziliśmy tak… On – ochoczo, ja – ooo… hohoho! dużo, długo i regularnie dopóki brzuch z Zawartością pozwolił(y).

Aż wreszcie Zawartość wyszła na światło dzienne i tak, rosnąc w siłę, sama stanęła na nogi. Stanęła i, chwytając się naszych rąk, ruszyła.

Słodkie, niepewne kroczki, stawiane powoli jeden za drugim… Nie ze mną te numery – stwierdziła nasza Córka i popędziła przed siebie. Ochoczo!

 

A może byśmy tak posłuchały muzyki poważnej, tej z czasów ciąży? A może książeczkę?

Ruch, ruch, ruchy, Matko! IDZIEMY! 

Postój? Ławka? Odpoczynek?

IDZIEMY, Mamo! - mówi dziecko na spacerach chowane. 

Aktywność fizyczna podawana dopępowinowo 2 razy dziennie. Duża dawka. Częściej niż kwas foliowy na początku ciąży. Częściej niż witamina D w niemowlęctwie.

Mozart i Vivaldi przegrywają w przedBIEGACH z siłą ojcowskiego genu.

No to idę, zostawiając ławkę w sferze marzeń. Nie muszę zwalniać tempa. Mogłabym nawet przyspieszyć, bo ostatnio wOjciec nauczył nasze Dziecko, jak reagować na hasło PĘDZIMY…